Formuły absurdu w twórczości poetyckiej Konstantina Pawłowa

Gołek-Sepetliewa, Dorota

Formuły absurdu w twórczości poetyckiej Konstantina Pawłowa

Abstract

Książka stanowi opracowanie monograficzne poświęcone dorobkowi poetyckiemu ważnego współczesnego twórcy bułgarskiego – Konstantina Pawłowa (1933–2008), którego biografia osobista i artystyczna stała się metaforą sytuacji pisarza-nonkonformisty w warunkach państwa totalitarnego. Studium jest próbą interpretacji twórczości poetyckiej niegdyś „źle obecnej”, która powstawała w warunkach zaburzonej komunikacji pod piórem człowieka skazanego na środowiskową i twórczą banicję. Konstantin Pawłow, należący do tzw. pokolenia kwietniowego pisarzy bułgarskich, podejmuje temat emigracji wewnętrznej poety zmuszonego przez system polityczny do milczenia, jego powrotu i nowego odbioru po przełomie demokratycznym. Analiza i interpretacja tomów poetyckich „Сатири” (1960), „Стихове” (1965), „Стари неща” (1983), „Появяване” (1989), „Агонио сладка” (1991) i „Убийство на спящ човек” (1992) przez pryzmat formuł absurdu ujawnia fundamentalne motywy w wierszach Pawłowa: bezsilności, zniewolenia i wolności, cierpienia, destrukcji, strachu oraz śmierci. Książka wzbogaca literaturoznawstwo slawistyczne i polonistyczne kolejnymi przykładami życia literackiego w minionym okresie w byłym bloku radzieckim, a także dalszymi dowodami na korzystanie z groteski i ironii dla wyrażenia absurdalności otaczającej rzeczywistości.